De A van Alan

Oh god-o-god, nou ik heb er al tien keer over nagedacht en met sommige mensen stiekem over gepraat, maar nu ga ik het dus echt echt echt doen, vertellen over mijn dates, mijn droommannen en alles wat er goed (maar vaker nog) mis ging.

Ik heb afgelopen jaren heel wat gedatet. Om heel eerlijk zijn, daten is zelfs een tijd min of meer mijn hobby geweest. Lekker kletsen en heel veel nieuwe mensen leren kennen, ik houd ervan. Ik kom ook heel vaak in situaties die dan uiteindelijk leiden tot een date. Ok, ik ben er altijd zelf bij, dus ik kan nou ook weer niet doen alsof het me ‘allemaal gewoon overkomt’. Negen van de tien keer vind ik het zelf een goed en spannend experiment. En dat heeft de afgelopen jaren tot soms nogal wat rare situaties geleid. Maar die ga ik nu dus met je delen. Nu komt het moeilijkste, met wie en hoe ga ik beginnen… euhm tja, ik ga gewoon het alfabet aanhouden, want volgens mij heb ik wel een date gehad met elke letter van het alfabet (ja, je snapt wat ik bedoel). Dus dan trappen we af af met…

De A van Alan. (spreek uit: op zijn Amerikaans, Ellennnn, en doe het schreeuwerig en met een Texaans accent, dat accent is gewoon grappig ;)).

Uiterlijk: 178cm , ongetwijfeld 70kg, vol met tattoo’s (denk: sleeve), kortgeschoren kop.
beroep: militair met een geheime missie.
sterrenbeeld: maagd.
locatie: zonnig tropisch eiland in de Cariben.

Alan ontmoet ik op het terras van een koffiebar. Dat wil zeggen: ik spot hem terwijl ik geniet, in mijn zomerse outfit, van een welverdiende kop koffie. Het is een opvallende verschijning. Dat komt omdat hij zwaar getatoeëerd is, letterlijk een hele arm vol inkt. Ik ben gefascineerd. Die fascinatie is niet heel subtiel, dus hij moet ook wel naar mij kijken. Ik krijg een glimlach, maar verder marcheert hij gewoon door (oké, het is gewoon lopen want het is een tropische temperatuur maar het past zo leuk in het beeld als je nu marcheren voor je ziet). Hmmm… ach ja, kijken mag.
Die avond bevind ik mij in mijn partypak in een discotheek. Een beetje zo’n stagiaire hok, met heel veel landgenoten en af en toe een lokale knapperd.  Plotseling sta ik oog in oog met Sleeve (zo noemde ik hem toen nog), en raken we aan de praat. Dat wil zeggen: aan de schreeuw want de muziek staat goed hard. Ik kom er dan ook achter dat hij geen Nederlands spreekt, ook een beetje laat want ik heb al minimaal 3 vragen op hem afgevuurd. Maar goed, leuk, kletsen, je kent het, beetje flirten en vooruit, telefoonnummers uitwisselen. Ik weet dan zijn naam en dat hij is waar hij is omdat hij een ‘geheime missie’ heeft.  Extra spannend.

De dag erna gaan we sms'en en bellen. Beide gaan redelijk moeizaam want soms is mijn Engels niet wat het moet zijn, en ik ga ook altijd automatisch schreeuwen als ik Amerikaans mag praten. Om de simpele reden dat ik vind dat Amerikanen ook altijd schreeuwen en ik sowieso de nodige decibellen produceer.  Maar, er komt een date. Ik ga naar een etablissement in de stad, nou ja, het is gewoon de Subway en ik word afgezet door een vriendin, maar zo klinkt het wel stoer.
Daar is Alan, in een strakke broek met een heel wijd t-shirt. Oh god, wat vind ik hem toch stoer. We gaan eerst maar een hapje eten. Ik moet zeggen, zoveel kan ik niet eten en ik houd niet van subway dus het wordt het kleuterbroodje (heel klein stokbroodje met kaas).  Daarna is het ‘time to hang-out a little bit’. Hmm. Tsja, ik weet niet waar dat hier nou goed en leuk kan, dus dan maar naar mijn place. Zoals ik al opmerkte, ik ben door een vriendin gebracht dus ik moet met hem meerijden… Dus daar gaan we in het vervoersmiddel van Alan, en dat was een hele grote, lompe Amerikaanse leger bus. . . echt, ik kan niet omschrijven hoe groot dat ding was. Maar volgens mij kan je er de Rio Grande mee doorkruisen, en als er per ongeluk uitschuifbare vleugels tevoorschijn komen dan zou ik dat niet eens heel raar vinden. Daar gaan we dan in dat lompe ding naar mijn kleine huisje…

Bij mij thuis aangekomen besluiten we maar om op de patio nog wat te drinken. Gelukkig heb ik de biertjes koud liggen (24 flesjes om precies te zijn). En met de computer bij de hand gaan we ‘pranks’ bekijken, en praten over politieke situaties (ik  probeer ondertussen de ‘geheime missie’ te ontrafelen). Halverwege de avond, ik geloof dat ik ongeveer 11 lege bierflesjes tel, komt  de buurvrouw thuis. Die doet nog wat geheimzinnig, omdat ze probeert haar nieuwe minnaar van 1.97m en 100kg ‘stiekem’ binnen te smokkelen. Wat nogal hilarisch is want de beste man heeft een diepzwarte huidskleur en probeert zich klein en onzichtbaar te maken tegen de witten muren van het huis die ook nog eens fel verlicht worden.

Goed, avond vordert, de gesprekken gaan nu over bobcats (ik heb er heel lang over gedaan om erachter te komen dat dit gewoon een lynx is, hoewel, die zie je ook niet dagelijks) en de sfeer word gezelliger en gezelliger. Op een gegeven moment gaan we richting de slaapkamer. Daar aangekomen kan de grote uitkleed partij beginnen.. Ik vind dat altijd best een beetje lastig, want: doe dat maar eens charmant. Ik heb kledingstukken genoeg waar ik me echt uit moet wurmen. Gelukkig had ik die avond gekozen voor een heel fijn jurkje, zonder rits, die ik gewoon, hopsa over mijn hoofd kon trekken. Dat was wel aan mij besteed dus floepsa, uit die handel. En met een soort van sexy gebaar gooi ik dat naar achteren. We belanden in elkaars armen, vallen op bed, zoenend, strelend, nou ja, laten we het hier op houden: in een intieme houding. Opeens gaat het me toch stinken, niet normaal! Het ruikt alsof er een tosti staat te verbranden,maar dan wel met een plasticje eromheen. Alan ruikt het ook, dus we onderbreken onze fysieke activiteiten en kijken rond. . . En ja hoor, daar ligt mijn mooie jurkje, smeulend op mijn lamp, met hele mooi brandgaten.. . blunder…

Na deze avond blijven we bellen en sms'en. Maar, al snel blijkt dat de Amerikaan heel veel lange dagen maakt en avonden, en ik ben er dan achter dat hij nachtdiensten heeft, en dat hij iets bewaakt (spannend muziekje...).
Laat ik het zo zeggen, we daten nog een stuk of twee keer, waarbij hij heerlijk bij mij blijft crashen. Ik wil ook nog even vertellen dat ik alle keren als een bezetene mijn kamers op orde heb gemaakt, omdat hij het type is dat alles keurig in het gelid heeft staan. De gespreksstof neemt wel wat af, op een gegeven moment ben je wel klaar met verschillen tussen de VS en Nl bespreken.  Toch ben ik gecharmeerd van hem. Al gaat het allemaal wat moeizamer.

Op een zekere zondagavond hebben we afgesproken om bij het strand nog wat te gaan drinken. In het Happy Hour om precies te zijn. Daar sta ik dan met mijn vriendin, klaar om er een mooie avond van te maken. Helaas, op de afgesproken tijd geen Alan. Wel een smsje dat hij later is. Omdat het Happy Hour dan begint nemen we vast een wijntje. Na een uur, nog geen spoor van mijn date. Nou ben ik een zeer ongeduldig typ, dus ik ben er al weer helemaal klaar mee, maar dat komt ook omdat ik het niet bepaald bij 1 wijntje heb gehouden.
Als ik net sta te communiceren met een dove antiliaan (denk aan: gebaren, pen en papier dat soort dingen), verschijnt daar ineens Alan met Vriend. Eerst krijg ik een preek over het feit dat ik gedronken heb, dat schiet dan weer bij mij in het verkeerde keelgat. Dus met mijn beste Amerikaanse accent ga ik uitleggen dat ik hem geen verantwoording verschuldigd ben, en dat hij te laat is. Hier maak ik hem heel boos mee (dat kan ook komen omdat ik stiekem kleine scheutjes wijn mors over wederom zijn hele grote t-shirt). En dus vallen er de nodige woorden. Omdat ik vrienden ben geworden met de uitsmijter krijg ik het voor elkaar dat Alan en Vriend niet langer welkom zijn in de hut. En daar gaat mijn Amerikaanse militair met een geheime missie, scheldend en tierend…

Hierna ben ik Alan nog wel tegen gekomen. Maar ik heb hem genegeerd alsof hij een in gierton was gevallen. 

Nooit-vergeten-altijd-onthouden-tips:

- met culturele verschillen kun je tenminste 2 dates volpraten.
- dat gaat nog beter als je 24 flesjes bier leegdrinkt (per 2 personen, niet per persoon, ik denk dat je dan een serieus probleem hebt).
- onthoud dat wanneer je met een maagd date (van sterrenbeeld), je altijd zorgt dat het huis aan kant is.
- gooi in een dronken bui nooit zomaar je jurkje achter je neer, het kan op je lamp vallen…

Tot zover, liefs,

Peggy.